Dermatofitoz, küçük hayvanlardaki (pet) en yaygın bulaşıcı deri hastalığıdır. Yavru köpekler, yavru kediler ve güçten düşmüş hayvanlar dermatofitoza en fazla duyarlı olanlardır.

Dermatofitoz, hayvanlardan insanlara bulaşabilen zoonotik bir deri hastalığıdır. Çocuklar, yaşlılar ve bağışıklık sistemi baskılanmış insanlar, özellikle risk altındaki popülasyonu oluşturmakla birlikte enfekte olan ev hayvanlarıyla sık temas eden herkes hastalığa yakalanma riskine sahiptir.

Dermatofitler asıl kaynağı toprak olan özel bir grup küf mantarı olup, insan ve hayvanlarda deri, kıl ve tırnakları enfekte ederek "dermatofitoz" olarak tanımlanan çeşitli kutanöz infeksiyonları oluştururlar.

Kopek ve kedilerde dermatofitoza neden olan etkenler arasında Microsporum canis, Trichophyton mentagrophytes ve Microsporum gypseum önemlidir (Scott ve ark 1987, Sparkes ve ark 1993, Cabanes ve ark 1997, Pinter ve ark 1999). Genel olarak, kedilerdeki dermatofit prevalansı köpeklerden daha yüksektir. Dünyanın her yerinde kedi ve kopek dermatofitozlarının baslıca etkeni M. canis’tir ve bu hayvan türleri, etkenin rezervuarıdır.

Bir kedi ya da kopek hiçbir semptom gostermeksizin insanlara hastalıgı bulastırabilir. Bu asemptomatik taşıyıcılar, gerek diğer hayvanlar gerekse insanlar için en önemli infeksiyon kaynağıdır (Scott ve ark 1987, Cervantes-Olivares 2003). M. canis kedilerdeki dermatotifitoz olgularının % 90’ından sorumludur (Cabanes ve ark 1997). İnfeksiyona yakalanma açısından en yüksek risk gurubunu bir yaşın altındaki kediler oluşturur fakat cinsiyet yatkınlığı ve hastalığın mevsimsel dağılımın etkisi açık değildir (Sparkes ve ark 1993). Araştırıcılar, bu durumun genç kedilerdeki kazanılmış bağışıklık eksikliği ya da genç kedilerin derisindeki ısı farklılıkları ile açıklamaktadırlar (Brilhante ve ark 2003, Cafarchia ve ark 2004).

Bir yaşın altındaki Yorkshire terrier gibi uzun tüylü köpek ırklarında infeksiyon daha yaygındır (Sparkes ve ark 1993).

Evlerinde kedi ve köpek besleyen insanlarda karşılaşılan dermatofitoz olgularıyla ilgili olarak çeşitli araştırmalar yapılmıştır. İnfekte kedi sahiplerinden sağlanan materyallerin incelendiği bir çalışmada, kedilerle direkt teması olanların %50’sinin, tüm kedi sahiplerinin ve/veya ailelerinin % 69’unun hastalığa yakalandığı saptanmıştır (Tümbay ve ark 1999).

Kaynak için buraya tıklayınız.

Konu / Başlık	Doküman
Dermakit Hakkında Güvenilirlik Çalışmaları "Dermakit Suitability Study" için tıklayınız